بزرگ داشت از نوزدهمین سالروز کربلای افشار در کابل

کاظم وحیدی

مراسم بزرگداشت و یادبود شهدای افشار کابل، امسال در روز جمعه ۲۱ دلو برخلاف سال گذشته در هوایی کاملاً بهاری (گرم و آفتابی) با حضور بر مزار شهدا، برگزار گردید. در این مراسم که ابتدا مردم در مسجد خدیجه الکبرا تجمع نمودند، آقای سرور جوادی سخنرانی نموده و بیشتر روی این نکته تأکید داشت که به دلیل فقدان اصول و قاعده و باوری میان سیاست مداران کشور ما، نمی توان روی قول و ادعاهای آنان تکیه نمود. وی این را نیز خاطرنشان ساخت که تاکنون هیچ پشتونی چه آنانی که ادعای روشنفکری می کنند و چه دیگرا قشارشان، حتا یک بار هم جنایات عبدالرحمان و طالبان را محکوم نکرده اند. وقتی که آقای اشرف غنی برای همکاری در مبارزات انتخاباتی اش با ما تماس گرفت، ما پیشنهاد دادیم که یک بار جنایات عبدالرحمان و طالبان را محکوم نماید، او بارها تکرار کرد که جنایت عبدالرحمان و طالبان مثل روز روشن بود، اما زمانی که از او خواستیم تا این گفته ها را رسما و از طریق رسانه ها اعلام نماید، وی سه روز وقت خواست و پس از این که یک هفته گذشت و خبری از او نشد، ما تماس گرفتیم که چه شد، صریحاً گفت که قومم ناراحت می شود!!

وی همچنین در رابطه با عناصر متعلق به شورای نظار دیروزی گفت که یونس قانونی وقتی خود را برای ریاست پارلمان کاندید کرده بود، تأکید می کرد که عبدالرحمان و سپس طالبان چه ها که با مردم هزاره ننموده است و به همین دلیل ما باید متحد شویم. من در جواب گفتم که، آقای قانونی از گذشته ها یاد نکنید چون شما در افشار کارهایی انجام دادید که برای مردم ما قابل فراموش کردن نمی باشند. به جای این حرفها بیاییم و ببینیم که روی چه اصولی به توافق رسیده می توانیم. آقای جوادی اضافه نمود که رهبران سیاسی در خفا بسیاری از این مسائل را محکوم می کنند و ظاهراً هم با ما ابراز همدردی می نمایند، اما اگر از آنان خواسته شود که در حضور مردم و رسانه ها بیایند و بر سر مزار شهدا اعلام اشتباه نمایند و از شهدا طلب بخشش کنند، از این کار سر باز می زنند که این نشانه ی عدم صداقت آن هاست.
وی در پایان ابراز امیدواری نمود که تا سال دیگر این آرزو تحقق یابد و مسوولین جنایت افشار به جرمشان اعتراف نمایند و این پیروزی بزرگی برای مردم و التیامی بر زخم هایشان خواهد بود.

پس از آن حضار از مسجد خارج شده و رهسپار مزار شهدا شدند. در آن جا نخست آیاتی از قرآن مجید تلاوت گردید و سپس آقای گیزابی به سخن گفتن پرداخت و از مردم هزاره گلایه نمود که چرا از جمعیت یک و نیم ملیونی هزاره های دشت برچی تنها ۳۰۰ نفر در اینجا حضور پیدا می کنند و این نشان دهنده ی آن است که هزاره ها دچار فراموشی تاریخی شده اند و ستم و جنایت بر خود را به راحتی فراموش میکنند. اگر از زمان عبدالرحمان بیش از صد سال می گذرد، از افشار تنها ۱۹ سال گذشته است!! مزار شهدا حتا هموار نشده است چه برسد به این که موزاییک شود و سرش پوشیده گردد تا از این به بعد مراسم یادبود همینجا و بر سر مزار قربانیان برگزار شود. البته وضع آرامگاه شهید مزاری در مزار به مراتب بدتر از اینجاست. باید احساسی پیدا شود و مردم کاری بکنند.

مراسم با فاتحه خوانی و گذاشتن دسته های گل بر مزار شهدا و دست آخر دعا نمودن به ارواح شهدا به پایان رسید.

نکته ی قابل توجه این است که تعداد مشترکین علی رغم خوبی هوا بیشتر از سال گذشته نبود. سال گذشته بسیاری از کسانی که قول داده بودند که حتماً در مراسم شرکت خواهند کرد، متأسفانه بسیاری شان بدی هوا را بهانه قرار داده بودند، درحالی که نسل گذشته و زمانی که فاجعه ی افشار رخ داده بود، به مراتب بیشتر از دانه های برف رحمت امروزی، گلوله های مرگ آفرین بر مردم می بارید که این نکته ما را نسبت به نسل تحصیل کرده ی مان سخت دچار نگرانی می نماید. با همه ی این ها، امسال نیز بسیاری از دوستانی که از طریق فیسبوک قول داده بودند که در مراسم شرکت خواهند کرد، هرگز بر مزار شهدا حضور نیافتند!! این که چرا، باید خودشان پاسخ دهند.

عکس ها از علی بهرامی و یونس انتظار

شبکه ی سراسری مردم هزاره

In this article

Join the Conversation