در حادثه دلخراشی که در روز جمعه ۱۵ اکتبر رخ داد، یازده نفر از عزیزان ما جان های شان را از دست دادند. آنها شهر کویته را به مقصد جاغوری ترک کرده بودند. موتر آنها در منطقه ( نورک ) نرسیده به شهر شا جوی ولایت زابل با ماین برخورد کرد. لیلا اسدی دانش آموز صنف دوازدهم لیسه عالی رابعه بلخی -کویته نیز در این حادثه به شهادت رسید.
لیلا اسدی دیگر در میان ما نیست، دیده گانش دلهره و غریو ما را که مرگ او را به ماتم نشسته ایم نمی بیند و هیولای اجل حتا اجازه نداد تا میوه ی نهال سالها رنج و تلاشش را بچیند او رفت و برای ما افسوس و حسرت بیادگار گذاشت امروز درس لیسه عالی رابعه بلخی درس غم و ماتم لیلا بود همه امید داشتیم تا لیلا برگردد و ادامه تحصیل بدهید اما جانیان تروریست زندگی لیلا را گرفت و نگذاشت به ارمان مقدسش برسد . مدیریت ، اساتید و دانش آموزان لیسه عالی رابعه بلخی این ترا‍ژیدی را فراموش نمیکند و شهادت او را به فامیل و همه منسوبین این لیسه تسلیت عرض میدارد. روحش شاد و یادش گرامی باد !
ظلمتی آمد پدید و روشنی از ما گرفت / دست مرگ آمد برون از دامن لیلا گرفت
از نهیب مرگ او لرزید ایوان غزل / چلچراغ شعر افتاد و زبان ما گرفت
رهزن اقلیم جان غارتگر ملک وجود / ماه خوب را به یکدم از میان ما گرفت
گاه سروی را بیاندازد گهی مرغی بدام / این هیولای اجل تا در گلستان جا گرفت
لیسه عالی رابعه بلخی _ کویته
پویش
برای خانم اسدی آرامش ابدی آرزو میکنم. خبری دردناک و تکاندهنده بود.
alireza
khoda biamorzad .,. va nalat khoda va rasol ba i doshmanaye namard k na ba zan va na ba mard va na ba nouzad rahm mikonad.,. khaharam yadat girami badd.,.,
یاسین حسنی
روحش شاد ویاد شان همیشه جاویدان باد
S Misbah
man ham ba nawbai khod shahaadat khahar girami mara wa degar kasinika dar en
tasleyat mugim wbarai famil dagh dida shan wa Lesai aali Rabia Balkhi wa behest barin ra barai shan khahanam hadesa boda
azita
yadash gerami o rohash shad
arif
ر.حش شاد ویادش برای همیشه گرامی باد.
یونس قهرمانی
لیلا میان باغ ز رفتن خبرنداشت * احساس پرگشودن و پرپر شدن نداشت
بارسفربه پشت اوبستن چه زود بود* این نورسیده حاجتی سیرو سفرنداشت
دست پلید به کشتن اونقشه میکشید * چشم اجل جمال اورا درنظر نداشت
لیلا ولاله هردویش باهم شبیه بود * جزبرگ گل به تیغ اجل هیچ سپرنداشت
درشاهراه عشق ومحبت شهید شد * گلهای سرخ برای او جزچشم ترنداشت
مادر،بروی نعش او افتاد بر زمین * این سرو قد خمیده به خیستن کمرنداشت
یونس قهرمانی/ سه شنبه/ ۲۷ / ۷ / ۱۳۸۹ کابل
محمد علی اسدی از بنگلور هندوستان
روحش شاد ویادش گرامی باد.
محمد علی اسدی
یلا سوار توسن تابوت میشوی
آهسته خاک میشوی فرتوت میشوی
ما ابر میشویم بخاک تو میچکیم
ما دود میشویم، تو یاقوت میشوی
لیلا تو مرده ای به عدم گوش میکنی
خود را به سنگ گور هماغوش میکنی
لیلا تو رفته ای و ره خانه گشته گم
لیلا تو مرده ای و فراموش میکنی
فصل دریچه، موسوم زاغست سوگوار
آیینه و ستاره و باغست سوگوار
لیلا تو میروی و تن ات خاک میشود
لیلا تو مرده ای و چراغ است سوگوار
روحت شاد باد
ghorbat az
taslyat arrz meknum baar bastagaan eein shidaan ,maarg baar aadmkoshan Ruohshaan shaad
az ghorbat
taslyat arrz meknum barayi fammile en azizaan ruohshaan shaad, marg bar adam koshan
az ghorbat
che khbare tasufff barei marg bar adm koshaan Roheshaan
رحیم زاده
آری آنانیکه باید بمانند و افتخار بیافرینند، میروند.
ضمن درود بر روح پاک آنانی که دیگر در میان ما نیستند و عرض تسلیت دارم به همۀ آنانیکه در عرصۀ علم و دانش فعالیت دارند.
من یک پیشنهاد دارم و آن این است که من به همۀ برادران و خواهران عزیزم که جهت ادامۀ تحصیل، امتحان کانکور و یا دید و بازدید دوستان و اقارب از پاکستان به افغانستان میروند و یا هم برعکس لطف نمایند دسته جمعی مسافرت نکنند و در ضمن باید حرکت طوری برنامه ریزی گردد تا در آینده از اتفاق همچون حادثات دلخراش تا حد امکان جلوگیری صورت گیرد.
نقطۀ دیگری که قابل ذکر میدانم این است که ملیت ما شهیدان بی شماری در راه احیای هویت ما داده اند و حالا نیز باید از همچو اتفاقاتی نترسید و باید ادامه داد. درست است که واقعۀ بسیار غم انگیز است اما کوردلان زمان میخواهند با چنین حرکات ضد انسانی و ضد اسلامی شان از پیشرفت ملیت ما جلوگیر کنند، که به نظرم دیگر غیر ممکن به نظر میرسد. ملیت شریف ما با تقبل مشکلات جایگاه اولی خویش را باز خواهند یافت.
در اخیر بار دیگراز درگاه ایذت منان برای شهدای اخیر بهشت برین و برای جامعۀ فرهنگی ما و همۀ ملیت شریف خودم و به همۀ آنانیکه به انسانیت و آزادگی می اندیشند صبر جمیل میخواهم.
اِنَا لِلهِ و انا الیه راجعون
حمیده
شهادت خواهر گرامی رابه خانواده محترم شان تسلیت گفته وشادی روح اش را خواهانیم
روح الله یعقوبی
اری !
روزانه ما در این وطن شاهد دیدن هم چین اتفاق های هستیم اما این بار این حادثه ناگوار دامنگیر این خواهر جوان ما شد. اره مسافرت در این وطن دشوار است کسی میتواند در این مملکت مسافرت کند که خوش شانس یا پولدار باشد.
همیشه خانواده یک محصیل چشم براه فرزندان شان است اما اینکه لیلا نتوانست به ادامه تحصیل برسد نه تنها خانواده اش را بلکه همه ما را مآیوس کرده است. و من از صمیم قلب شهادت لیلا جان را به خانواده محترم شان و به تمامی انسان دوستان تسلیت عرض میکنم
Azad Rahmat
روحش شاد ویاد شان همیشه جاویدان باد
Qasem Behnud
راست است آنهایکه گل سرسبد، با اندیشه نو و هزاران امید برای زنده گی شان کوشش میکند ولی متاسفانه وقت که نتیجه شانرا نمی بینده واقعا درد آور است. روح لیلا اسدی شاد و یاد شان گرامی باد
محمد جاوید رضای
وقتی این خبر راشنیدم خیلی ناراحت شدم با خود گفتم بلاخره بمب های کنارجاده به جان ما افتاده است و این خیلی خبر غمگین و ناراحت کننده بود
روح همه این عزیزان شاد و یادش گرامی باد
zay
sad newos i feell very sorry.
Anwar ali 4rom Norway
akhrathith bakher basha khowahare aziz , man aruzoye shade be on donya daram barayeth khoda konad ki jayeth peshe Malayeka bashad waqan ki insane pak wa reham dil bodi kheli barayem sakhth ast ki bawar konam shoma diger nisten man khateraye khobe az shoma daram,,,,
dowa mekonam ki khodawan familtan ra tasalle bedahat wa hamen tor doostan shoma ki hanoz dar yad khobe shoma gerya mekonad wa jaye tan onja khale ast
dar asl in donyaye ma misle 1 class imtehan ast har ki dar in imtehan pass shod khodawand dawad ash mekona be peshe khodash ”
roohat shad khowahare aziz
اصف فیاض
دستانم از نوشتن باز مانده است خدایا! لیلا به کدام جرم باید اینگونه با زندگی وداع کند. اشک در چشمانم حلقه زده است. با انکه سینه ام پر است از درد های المناک اما توان فریاد زدن را ندارم. غم لیلا و صد لیلای این دیار طاقت فریاد زدن را از من گرفته است. لیلا یعنی من. لیلای من قلب بزرگی داشت و لیلا های ما قلب های بزرگی دارند. جرم لیلا های من قلب بی الایش انان است و اندیشه های باز شان. این زمین جای لیلای من نیست. این زمین را الوده کرده اند. لیلای من! برو جای بهتر از این در انتظارت است
شمس ازاد
در خانه که غم باشد،از همت “دون!” باشد
مهاجرت اما “بی آشیانه”گی است و “بی آشیانه”گی غریبی و اسیری است است،و مهاجر غریب ترین آدم است.انسان مهاجر نه تنها از غم نان و جان سوخته است؛ که “خانه به خانه گشتن” و درد غریبی را از این خانه به آن خانه بردن و طعن این و آن را کشیدن قلب و جگرش را پاره پاره کرده است.”خانه به خانه گشتن “در دیار غربت و غریبی اما نه از سری میل و هوس است بلکه مهاجر اسیر است و غربت زندان و قفس اسیر است.از این خانه به آن رفتن حکم تغییر و تبدیل زندان و فقس آن اسیر را دارد. و از این رو است که دیار غربت با همه خوبی هایش هیچگاه برای او وطن نمیشود.
بی همگان به سر شود بی تو به سر نمیشود
داغ تو دارد این دلم جای دیگر نمیشود
مهاجر و مسافر داغ دار است او داغ بی آشیانگی و غریبی دارد.مهاجر آتش آرزوی رسیدن به وطن را مانند یکی از پر بها ترین آرزوهایش همیشه در قلبش روشن و افروخته نگهداشته است.تا در نخستین فرصت و امکان بال و پر بگشاید، آزادی را اما در دامان پر مهر لانه و آشیانه خویش تجربه کند.از آنرو که وطن تنها خانه و آشیانه نیست که وطن مادر است .برای انسان داغدار هیچ غمخوار و همدرد مثل مادر نیست.از این رو است که این دردمند همیشه سعی میکند تاغم غربت و داغ اسارتی جگر سوخته و دل شکسته اش با مادرش در میان بگذارد.
اما کجا! غم از آنجا آغاز میشود و غریبی از آنجا به اوج میرسد که مسافر به خانه بر میگردد می بیند خانه “بیشه” شده و برجای مادر ببر نشسته جای آشنایان را جانورا گرفته است.
لیلا اسدی؛ نیگون بختی که سالها غم غربت و داغ اسارت را “بی آشیانه” و “خانه به خانه” بدوش کشید.او تا پای جان با همه سختی ها و ناگواری غریبی درس خواند و دانش اندوخت تا از مسافرت گل دانش را به و طن آن مادر سوخته جان تحفه ببرد و در آن جا در دامان مادرش این بپروراندش.
لیلا وقتی رفت به پدر و مادرش قول داد تا در برگشتن اش “تنش بوی وطن” را به آنها تحفه بیاورد،”تن و تن پوش سیاه” اش را از “مشک ختن وطن” معطر سازد. لیلا رفت تابا غرور و سرور بر گردد.لیلا در هوس وطن مجنونش سخت شتابان رفت.او رفت تا غم غربت دیرینه را با وطن و مادرش در میان بگذارد و
وقتی خبر آوردند لیلا بر گشته!پدر و مادر لیلا دویدند تا لیلارا با سرور و غرور وطن ببینند و در آغوش بگیرند! اما لیلا آنقدر غرق سرور و غرور وطنش بود که دیگر هیچگا بازوانش را نگشود تا پدر و مادر را در بغل گیرد !
آری لیلا برگشته بود اما بجای مشک ختن تن و تنپوش لیلا از “خون ختن” معطر و رنگین شده بود