جلیل سحر
شریفه افشار، مُربای شکسته را از دست خَدَمه ی آشپزخانه خوابگاه تحویل نگرفت و بخاطر آن از زبان همان خَدَمه، همان جمله های تحقیر آمیزی که سه قرن بر نسل و تبار اش روا داشته شده است را با گوش اش شنید و این هم بسنده نشد. شریفه، سیلی حقارت را نیز بر صورت اش تجربه کرد. وقتی دیگران به خاطر بی احترامی یی که در حق او صورت گرفت ایستاندند، استبدادگران قضیه را دگر گونه جلوه داده که گویا اینها شرر پیشه اند و سر انجام دستگاه فاسد وزارت تحصیلات عالی دست به مجازات چهار دختر دیگر توآم با شریفه افشار، به خاطر اعتراض شان علیه حقارت، که در حق شان صورت گرفته بود، زدند و آنان را مستحق تبعید دانستند و نه تمجید.
محمدعلی اخلاقی، معاون کمیسیون تحصیلات عالی شورای ملی در پایان کشمکش ها و اعتراض دانشجویان که در خوابگاه دخترانه ی دانشگاه کابل اقامت داشتند، گزارش داد که مشکل آنان حل گردیده و کسی هم تبعید و یا منفک نگردیده است.
با آنکه وی در آن گزارش که در رُخ نمای فیسبوک اش پخش کرده بود از پافشاری دستگاه فاسد وزارت تحصیلات عالی مبنی بر منفک و یا تبعید کردن چند تن از دانشجویان دختر یاد آوری گردیده بود که بخاطر جدیت ایشان و هیت همراه، عبید ا… عبید از امر منفکی و یا تبعید می گذرد.
اما با شروع دانشگاه پس از یک رخصتی ننگین، خبرها که گویایی یک واقعیت تلخ و شرم آور تاریخی بود، پخش گردید که وزارت تحصیلات عالی، اقدام به تبعید پنج دختر دانشجو کرده است و این اقدام شانرا نیز، بطور خود سر نهایی نموده و این پنج دختر تبعید شده اند.
خودم، در طول دوران تحصیل در دانشگاه کابل، به خاطر اعتراضاتی که داشتیم و هم اعتراضاتی را که در دیگر دانشگاهای کابل و ولایات کشور شاهد بوده ایم، تجربه کرده ایم و عبید ا… عبید خودش نیز به ثبوت رسانیده است که وی یک انسان بی شرف است، چون خودش در جمع دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی سوگند یاد کرده بود که خواسته های تان را که بر حق است، به آن رسیدگی می‌کنم. همینطور در روز هشتم اعتصاب غذایی دانشجویان، پیش روی شورای ملی در حضور هزاران انسان قول شرف داد که خواسته های دانشجویان عملی خواهد شد. ولی در اخیر دیدیم که قضیه چگونه از آب در آمد. و حتا قرار بر این شد که باید تعداد از همان دانشجویان که وی به وجود آنان در جلو رسانه ها افتخار می کرد – – اقدام به منفکی آنان بکند. بدون شک اگر از دست اش کاری پُره بود چنین کاری را می کرد و هیچ اعتنای نیز نداشت.
تبعید این پنج دختر دانشجو اما یک عمل شرم آور و ننگین برای دولت و مردم این جغرافیا است. این عمل را دستگاه فاسد و تروریست پرور کرزی انجام داده است و اگر عملی شود یک شرم بزرگ بر پیشانی مردم و ملت نیز خواهد بود که چنین حقارت را قبول کرده و زیر یوغ استبداد پیشه گان گردن می نهند.
این مسله یک لکه سیاه در تاریخ فردای این سرزمین خواهد بود. با آنکه عامل اصلی آن عبید ا… عبید و ریس جمهور کرزی است، اما در قدم بعدی مردم افغانستان و بخصوص ملیت همیشه درهم کوبیده ای این سرزمین – هزاره ها – متهم خواهند شد، اگر این اقدام شرم آور عملی گردد.
واقعیت امر این است که این پنج دختر هزاره است که نخست به خاطر ملیت شان تحقیر شده و نیز یکی از آنها سیلی حقارت بر صورت اش خورده است. اگر این امر تحقق یابد سرافکندگی یک تاریخ است، تاریخ یک مملکت، تاریخ یک ملت؛ به خصوص سرافگندگی برای تاریخ ملیت هزاره که هنوز در مقابل استبداد پیشه گان باید سکوت کنند و سیلی حقارت که بر صورت یک دخترش، به خاطر هزاره بودن اش می خورد را باید قبول کرده و در مقابل آن گردن نهند.
نخست از همه باید هزاره ها در مقابل این عمل شرم آور و ننگین که از سوی یک حلقه ی خاص براه انداخته می‌شود، باید ایستاد شوند. من مطمئن هستم اگر همدلی و حس هم وطنی در دلهای دیگر ملیت ها وجود داشته باشد، هزاره ها را در این راستا کمک خواهند نمود تا تعصبات بیجا و کور از این سرزمین دیگر رخت بر بندد و آنگاه ما یک ملت شویم و دارای یک تاریخ که مبنای آن تاریخ، انسان دوستی و هم وطنی باشد، نه بر اساس عمل کرد های تباری. من در پی تاریخ ملی این سرزمین هستم که من و یک قندهاری و یک بدخشی یکی باشیم و شریک غم و شادیی هم!